شب عاشورا در مجلسي بودم، يکي مي گفت جوانان ما دچار انحراف شده اند و مثلا فلان شخصيت هندو و بودايي و ... را با حضرات معصومين قابل مقايسه مي دانند! مجال نبود پاسخي بدهم، اما فکر کردم وقتي که ما از امام حسين و حضرت عباس فقط "چشاي عباس و خداي احساس" به خورد مردم داديم، جوان ما چه گناهي دارد؟ در کساني هم که حسين و علي زمانشان مي خوانيم، نشانه اي از صولت حيدري و شجاعت حسيني نمي بينيم، براي شيعه مرتضي علي چه مي ماند که نرود بودايي شود؟ نرود سني شود؟ نرود هندو شود؟ ...
اي کاش باز بشنويم صداي موساي صدر را که 40 سال پيش به اين خطر انذارمان داده است و ما نشنيده ايم و همچنان نخواهيم شنيد!
هر چند شنيدن (خواندن) را هم سودي نيست اگر دل کربلايي نباشد!
(فقط من رو ببخشيد که دير به دير به شما سر مي زنم. )