.::شارح::.

31 سال پیش، در نهم شهریور 1357 امام موسی صدر در سفری رسمی به لیبی ربوده شد!
رابطه ایران و لیبی در سال 1350به دنبال حمایت این کشور از ادعای امارات بر جزایر سه گانه ایرانی خلیج فارس به حال تعلیق درآمد و دیگر ایران سفیری نزد دولت لیبی نفرستاد. از آن زمان تا 24 آبان 1358 رابطه رسمی بین دو کشور تیره بود.

اخبار مرتبط:
کجایید؟ برای حذف امام صدر شمشیر را از رو بسته اند!!!

سخنی از روی دلتنگی، دلنوشته ای از نوه امام موسی صدر

رابطه ایران با لیبی استراتژیک نیست

هر چند در 19 بهمن 1357 معمر قذافی در پیامی، پشتیبانی خود را از انقلاب مردم ایران خطاب به امام خمینی اعلام کرد و بعد از آن در روزهای اول پیروزی انقلاب، نخست وزیر لیبی عبدالسلام جلود به ایران سفر کرد و با مقامات بلند پایه ایران دیدار کرد و مقامات لیبیایی و هم پیمانان آنان در ایران تلاش های مستمری را انجام دادند تا معمر قذافی به ایران بیاید، اما امام خمینی این امر را موکول به روشن شدن سرنوشت امام موسی صدر کردند.
درخواستی که از همان زمان پیروزی انقلاب به دوگونه مطرح می شد؛ عده ای خواستار پیگیری سرنوشت امام موسی صدر بودند و عده ای هم خواستار تعلیق این پیگیری و عدم اولویت آن در سیاست خارجی ایران.
این روند تا روز 24 آبان 1358 که ایران و لیبی تجدید رابطه کردند ادامه داشت. در این تاریخ بالاخره ماه ها مذاکره به نتیجه رسید و طی بیانیه ای که در روزنامه های رسمی کشور به چاپ رسید دوطرف توافق کردند که رابطه فی ما بین تجدید شود. در قسمتی از این بیانیه آمده است: « دو طرف... تصمیم گرفتند کمیته ای مشترک به منظور تحقیق درباره چگونگی ناپدید شدن امام موسی صدر که غیبت وی هر دو کشور و مسلمانان جهان را ناراحت ساخته است تشکیل دهند. تصمیم بر آن است که این کمیته تا کشف حقیقت به صورت کامل به کار خود ادامه دهد....» و این یعنی، کشف حقیقت درباره سرنوشت امام موسی صدر از ملزومات رابطه ایران و لیبی است و هیچ حد و مرزی نمی شناسد. این، سندی رسمی است که باید اجرا شود چرا که نمایندگان دو کشور آن را امضا کردند و بعد از این بود که سفارت خانه ایران در طرابلس در 27/9/1359 مقارن با سفر نخست وزیر وقت محمد علی رجایی به لیبی به طور رسمی افتتاح شد.
از آن تاریخ قطاری بین تهران و طرابلس غرب، آغاز به کار کرد که هر روز بزرگانی از دو کشور بر آن سوار شدند؛
همه آنهایی که روزی در حزب جمهوری اسلامی بودند، همه آنهایی که شعار پیروی از خط امام می دادند، روز دیگر شعار سازندگی، روز بعد شعار اصلاحات و تنش زدایی، و امروز شعار عدالت خواهی و مهرورزی... همه آنهایی که فریاد وااسلامایشان گوش خودشان را کر کرده است!
همه روسای جمهور، نخست وزیران، وزرای امورخارجه، روسا و نمایندگان مجلس و ... بر این قطار تحکیم روابط در ایستگاه های مختلف سوار و پیاده شدند!
البته انگشت شمار هستند از مسئولین ایرانی که هنوز همای این سعادت بر شانه شان ننشسته و الا آنان هم شناگران ماهری هستند!
دیروز هم وزیر امور خارجه دولت دهم راهی لیبی شد تا این تحکیم روابط به حداکثر ممکن برسد؛ به هر حال برای پیوستن به کاروان بزرگان باید شتاب کرد! اینجا دیگر نه قانون جایگاهی دارد! نه انسان دوستی! نه حمایت از مظلومین! نه جدال با ظالمین!
چه اهمیت دارد که بیانیه تجدید رابطه ایران و لیبی سندی است رسمی امضا شده توسط سرپرست وقت وزارت امورخارجه و اجرایش مصلحت بر نمی تابد؟
چه اهمیت دارد که ما، جوانان نسل امروز، 31 سال است که از وجود یک مجتهد شیعه ایرانی محرومیم؟ کسی که پنجره مرجعیت شیعه به جهان خارج است.
چه اهمیت دارد که 31 سال است معلوم نیست یک تبعه ایران کجاست؟ چه می کند؟ و آیا از حقوق اولیه انسانی اش بهرمند است یا...؟
«...مسوولان بیش از هر کسی این اطلاعات را در اختیار دارند که امام موسی صدر در لیبی زندانی و در قید حیات و سالم است.... گمان می‌کنم هر کس پس از این 30 سال، در مورد اخبار ربوده شدن در لیبی و یا سلامت ایشان هر قسمتی را انکار کند، یا مستقیما عامل لیبی است و یا چنان ساده‌لوح است که تحت تاثیر تبلیغات لیبی قرار گرفته است....» اینها جملاتی ست از مصاحبه عضو هیئت مدیره موسسه فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر در ایران که شهریور ماه امسال با خبرگزاری ایسنا انجام شده است. و جالب اینجاست که تا به حال از سوی هیچ مقام مسئول و غیر مسئولی تکذیب نشده است.
حال این تناقض با یک علامت سوال بزرگ در برابر هر آزادی خواهی قرار می گیرد که چه کسانی نمی خواهند امام موسی صدر آزاد شود؟ این چه مسئله استراتژیکی ست که اگر در مسائل روز، درباره رابطه با آمریکا و اسرائیل، درباره مسائل اقتصادی و فرهنگی و ...اختلاف نظر وجود دارد، اما درباره جلوگیری از پیگیری و روشن شدن سرنوشت امام موسی صدر همه توافق دارند و کسی به آن اعتراض نمی کند؟ این را می شود از عکس های یادگاری این عزیزان با دیکتاتور عرب معمر قذافی و نخست وزیران و مسئولین لیبیایی دید؛ آنجا که هر زمان مورد سوال قرار می گیرند که جناب... آیا مسئله سرنوشت امام موسی صدر در مذاکرات شما با مقامات لیبیایی مطرح شد یا نه ؟ عاقل اندر سفیه ما را نگاه می کنند که شما عادت نکرده اید به این جمله نقض و زیبا که مسئله در حال پیگیری است...
ما یاران امام موسی صدر در ایران هیچ گاه به این پاسخ عادت نخواهیم کرد و این، سوال هر لحظه ما از تمام کسانی است که به نوعی در پیگیری نکردن سرنوشت امام مان مقصر هستند که:  امام موسی صدر کجاست؟