سلام. از اين كه در وبلاگ شما يك متن متفاوت خواندم خوشحالم. گر چه قصه ي هجر و وصل و عشق و يار و ... تكراري است اما آدم وقتي فكر مي كند كه از چه ادبيات زيبايي به چه ادبيات شل و ولي رسيده كمي حالش بد مي شود. چقدر بد است كه همه مي توانند بنويسند!! چقدر خوب است كه هر كسي نمي توانست نوشت تا ادبيات فارسي به اوزان قديم مي ماند. جدا از پيام متن و ارزش معنايي آن، ياد رفته اي مانند ادبيات كهن را به ياد آوردي كه جاي تشكر دارد.